Puisi-Puisi Minggu II, Guritan Suharmono Kasijun

waktu baca 3 menit
Suharmono K, yang penggurit dan novelis Jawa nan ampuh dan tangguh. (foto: istimewa).

Suharmono K.
AKU SINAU

aku sinau saka iline banyu ing pucuk gunung terus mili nganti jaladri
saka mega-mega ing angkasa dadi udan nyiram akinge bantala
kang rena suka lila sakehing janma kasatan padha nglangga
ekhlas marang sapadha-padha ora ndadak ndulu sapa sira

aku sinau saka rumesepe banyu ing bantala
rumembes ing tuk-tuk muncul ing ranu bali mili ing kali
kang gawe ijone sakabehing ketel tetuwuhan wana uga sawah bawera
lan sakabehing sato kewan banjur padha krasan ayem tentrem urip ing wana

aku sinau marang rembese banyu
kang kanthi sabar lan telaten nembus watu karang
mula gegayuhan bakal kaleksanan dening sabar lan iman
awit sakabehing pepalang bakal badhal dening tuhuning kasetyan

aku sinau marang banyu segara kang njilma mega-mega
aku sinau marang mega kang njilma udan saka angkasa
aku sinau marang banyu saka arga tumuju segara
aku sinau marang segara, sarta mega-mega
lan iline banyu udan bali tumuju segara

Tambaksumur, 3 Agustus 2021

*

Suharmono K.
WANODYA

Wanodya iku kupu kang amung ngisep madu
ing antarane kembang-kembang mekar ngresepke pandulu
tetep arum sekar ayu sanajan tuwuh ing gampeng ereng-ereng
kinupengan wangine ganda antarane bun-bun esuk umun-umun
ing lengkehing ardi royo-royo ing sumribite angin sumilir
ing rikmane dawa ireng meles kaukir jiwa raga

wanodya iku sekar kang mekar wanci subuh lan mingkup sadurunge maghrib
banjur nyemak ayat-ayat suci sadurunge srengenge inceng-inceng
tansah ngumbar esem ing dhekik pipine
lan caturan saperlune

wanodya iku kembang mlathi
kang tuwuh subur ing bumi pertiwi
tetep wangi sanajan urip ing pereng kali
tetep arum sanajan kumpul ing madyaning kebo gupak

wanodya iku esem kang sumeh
wanodya iku dudu kembang kang sengkleh
wanodya dudu ati kang geseh
wanodya dumunung ing ati kang sumeleh

Tambaksumur, Agustus 2021

*

Suharmono  K.
ING SENDRATARI RAMAYANA

ing sendratari Ramayana
dak lari kasetyan tuhu, kasetyane jatayu
kasetyane anoman lan   lesmana 
Oh, nalika campuh perang brubuh
raga-raga pating blasah
getih abang pating blambang abang angetirah
awit amung  melik marang endahe kidang
banjur ngurbanake jiwa  saleksa wanara  lan prajurit pilihan
ing endi dununge pangayoman
nalika  kang ngreksa bang-bange praja
luwih ngregani angkara murka
tinimbang piwulang bab kautaman  

 Prambanan, 27 Mei 2008 

*

Suharmono K.
SUMOROTO, CUMANTHEL ATIKU

kringet dleweran ing pipine bocah cilik sewelas taun
mancal sepedha antarane Sumoroto-Jambon-Bulu-Karanglo Kidul

“kowe kesel Le?”
“dereng,” wangsulane

barongan-barongan pring kanthi angluh gumerit angrerujit
watu-watu gunung njenggeleg megeg-megeg, ing sendhang
iku kutuk sapupu sikep amesu

banjur kabeh-kabeh kaya anggegupuh, “sejatine kuwe kang lungkrah, sejatine sayah, sejatine kowe kang pasrah, sesumbarmu luwih aji  satetes banyu ing lumahe watu  puucuk gunung kuwi.”

-aku tumungkul-

yen ngene kowe eling dhangkamu. marang gunung kidul kang gundhul. marang reog-reog kelangan penthul.   
sorot matamu crita,  muspra ing Surabaya kok lari pethite naga

kringet dleweran ing pipine bocah cilik sewelas taun mancal sepedha bareng karo aku
“kowe ngelak Le?”

“boten,” wangsulane

ban-ban munyer, ruji-ruji seser, apa ati wis keblinger?
kamangka gunung kuwi dhuwur, kaya dhuwure pangangen. **

Tinggalkan Balasan

Alamat email Anda tidak akan dipublikasikan. Ruas yang wajib ditandai *